Bakı quberniyasında 6 min müsəlman öldürülübdür
və hər bir müsəlmanın öldürülməsinə
əqəllən 200 manat pul sərf olunubdur, Sual
olunur ki, bunların hamısına neçə dana
«Tərəqqi»yə müştəri yazdırmaq
olardı?
Cəmi dünyada 100 minə qədər qəzetə
verilir, 6 milyon Qafqaz müsəlmanlarının da
bir dana qəzetəsi var. Əgər (xudanəgərdə)
çəmi dünya Qafqaz kimi olsaydı, qəzetələrin
sanı nə qədər azalardı? (cəmi dünyada
bir milyard yarım nüfuz var).
İran məclisi il yarım davam etdi, bu müddət
ərzində İran şahı 30 dəfə qurana
and içib sındırdı. Əgər İran
məclisi beş il davam etsəydi, Məmmədəli
şah neçə dəfə qurana and içib sındırardı?
Bir dana Lyaxovun köməyi ilə 50 min iranlı
qırıldı, Bütün İranı qırdırmaq
üçün neçə dana Lyaxov lazımdır?
(İranda 10 milyon adam var).
Hər bir müsəlman şagirdi, sutkada 4 saat tərbiyə
alıb 8 saat da yuxu yatır, qalan saatları tərbiyəsiz
qalır. 35 yaşında bir müsəlman şagirdi
neçə il tərbiyəsiz qalmış slur?
Hər 100 nəfər Bakı müsəlmanlarının
25 nəfəri qoçudur, Bakıda 70 min müsəlman
var. O surətdə neçə dənə qoçumuz
olur?
Bir müsəlman birisinin 150 manatlıq paltarını
oğurlayıb bir neçə manata satdı. Paltar
sahibi oğrunu görüb dedi: Satdığın
paltardan aldığın pulu məndən istəseydin,
məni bir də 142 manat üç abbası zərərə
salmazdın. Müsəlman qardaş paltarı neçəyə
satmışmış?
Bundan bir neçə gün qabaq yetişən teleqram
ki, — Səttarxan Eynüddövlə tərəfindən
mühasirə edilibdir — bizi və cəmi hürriyyətpərvərləri
böyük bir əndişəyə salmışdır.
Hər kəs: Aya görəsən nə olacaq?
— deyə kəmali iztirab ilə teleqram gözləyirdi.
Lakin minlərcə şükürlər olsun ki,
bu gün qəzetəmizdə dərc olunmuş
Təbriz teleqramı əndişəmizi bir dərəcəyə
qədər təskin etdi.
Bəli, Eynüddövlə bir o qədər hədə-qorxu
gəlmədən sonra şəhəri topa tutubdur.
Və üç gün top atəşi davam edibdir.
Lakin «Dövlətin gözünün» bu bombardmanı
heç bir nəticə verməyibdir. İndi aşkardır
ki, Eynüddevlənin (ayıb olmasın) qoşunundan
ibarət nə imiş, hətta rus teleqraf agentəsi
kəmali bədbini ilə deyir ki, Eynüddövlənin
qoşunu vəhşi və qeyri-müntəzəm
dəstələrdən əmələ gəlib,
heç bir şeyə lazım deyil.
Bir məsəl var deyərlər ki, «eşşəyə
minmək bir ayıb, düşmək iki ayıb».
İştə Eynüddövlənin bu hücum
və bombardmanı» haman eşşəyə minib
düşməkdən ibarət oldu.
Bəli, amal və əfkar aliyə sahibləri əsnayi-mübarizədə
böyük bir qüvvəti-mənəviyyəyə
malik olurlar ki, o qüvvəti mənəviyyə
onların cismani qüvvəsini ikiqat artıracaq
dərəcə əhəmiyyətli və mənidardır.
Bu gün Səttarxan ilə tərəfdarlarının
halı buna şahiddir.
Qoy indi Eynüddövlənin quldurları get-gedə
artsın: heç bak yoxdur! Onlar yalnız quldurluqdan
başqa bir şey bacarmazlar. Bu gunə müharibələr
onların işi deyildir.
Lakin burada bizi məyus edən o xəbərdir ki,
Təbrizdə çörək yoxdur və ətraf
əknafdan Təbrizə heç bir şey buraxmırlar.
İştə bunun üçün bir tədbir
və çarə bulmaq lazımdır
F ü z u l i: — Ah kim bir dəm fələk rəyimcə
dövran etmədi!
Ş a h: — hər kəski göndərdim Təbrizi
viran etmədi.
Füzuli: — Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim
bülənd.
Ş a h: — Zülmü tərkin qılmazam ney tək
kəsilsəm bənd-bənd.
Hafiz: — Del mirəvəd zedəstəm, sahebdelan
xodara!
Tiflis moqufat müdiri: — Dərda ke, raze penhan (ki,
moqufat pulunun başına daş salmışam)
xahəd şöd aşkaram4.
Qəzetə müxbirlərindən birisi Eynüddövlədən
soruşubdur ki, bəs nə üçün bir bu
qədər zamandır ki, Təbrizə hücum
etmirsən. Eynüddövlə cavab veribdir ki, marıtdıyıb-marıtdıyıb
birdən soxulacağam.
Bu saat Almaniyada sülh konfransı vaqe olmaqdadır.
Yəni oraya yığılan adamlar istəyirlər
ki, bir iş qayırsınlar ki, daha bir də dava
olmasın! Görək... ancaq qorxuram ki, bu sülh
konfransının axırı Bakının «Hidayət»
məclisi kimi ola.
On-on iki il bundan irəli bizlər işkolada oxuyan
zaman olardı ki, birdən-birə günah edək.
Ya dərsimizi bilməzdik, ya yoldaşımızın
qulağına kağız soxardıq, ya uçitelin
ağzını yamsılardıq, ya dalaşardıq,
ya yalandan azarlayıb şkolaya getməzdik — qərəz
bu cürə günah bizdən baş verəndə
uçitel bizi tənbeh etmək üçün «bözobed»
qoyardı, yəni, qoymazdı ki, evə gedib nahar
edək və bizi şkolada bağlayıb çıxıb
gedərdi.
Onda biz, uçiteldən acığımızı
çıxmaq üçün əlimizə təbaşiri
alıb qara stolların üstündə pis-pis sözlər
yazardıq və ya pəncərəni vurub sındırardıq...
Zəmani ki, Osmanlı dövləti istibdad altında
hıqqıldayırdı, Bolqariya hökuməti
özünü elə aparırdı ki, guya Osmanlıya
qatıq satmışdı. Bir çox xarici məsələlərdə
Osmanlıya tabe olduğunu yadından bilmərrə
çıxardıb, xudsər və müstəqil
bir hökumət kimi dolanırdı. İstibdad
qorxusundan da heç kəs buna bir söz deməzdi.
Amma bugünki Osmanlı dövləti istibdad yügünü
belindən atmış Bolqariyaya öz məqamını
göstərmək istədi. Bugün üçün
bolqar vəkilini nahara çağırmayıb «bözobed»
qoydu. Vəkil küsdü və çıxıb
İstambuldan getdi. Bolqar hökuməti də Osmanlıdan
açıq çıxmaq üçün Şərq
dəmir yolunuk bir parçasını qucaqladı
ki, bəli, bura mənimdir...
Elə ki, uçitel səhər gəlib əhvalatdan
xəbərdar olardı, bizi yanına çağırıb,
qulaqlarımızdan yapışardı və o qədər
qalxızardı ki, ayaqlarımız yerdən üzülüb
asılı qalardıq və sonra buraxılıb
gedib bir güncdə ağlayardıq...
Və halonki, bolqar burasını mülahizə
eləmir ki, bu saat Osmanlı millətinin elə
zamanıdır ki, keçmişin əvəzini çıxmaq
üçün allahdan bir adam axtarır...
— Məşədi Səməd, bir bura bax! Vay Məşədi
Səməd! Bura bax, söz deyirəm!
— Bu saat! Qoy bir bu çuxanın burasını tikim!
Yiyəsi gözləyir.
— Əşi bir bura bax, sonra tikərsən, sənə
bir yaxşı əhvalat deyəcəyəm.
— Sən de, mən qulaq asıram!
— Bura bax, rəhmətlik Əliqulu bəyin dayısı
Kərbəlayı Hüseynəli bəyi tanıyırdın?
— Yox, neçə Əliqulu bəyin?
— Əşi nə deyirsən? Dostun Mirzə Cəfərin
aşnası Əliqulu bəyi tanımırsan?
— Hə, keçəl Əliqulu bəyi tanıyırdım.
— Onun dayısı Kərbəlayi Hüseynəli
bəyi tanıyırdın?
— Tanıyırdım, necə?
— Axı Kərbəlayi Hüseynəli bəyin
bir nökəri var idi. Adına Yırtıq Səfi
deyərdilər, bir arvadı da var idi neçə
ildi ki, doğmurdu, sonra gedib Qarabasan kəndindən
bir qız aldı, özü də deyirlər ki,
bəy qızıdır, ondan da Yırtıq Səfinin
bir oğlu oldu ha!
— Hə, necə?
— Ta nə hə, haman o oğlan indicə bir rus qızı
ilə gəlib bizim dükanın qabağından
keçdi.
— Əşi nə deyirsən?
Sən öl, and olsun allaha, özüm ölüm
ki.
1. Acınacaq hərəkətlərə istehza
ilə yanaşan müəllifin «hesab məsələləri»
sərlövhəli yazısı «Tərəqqi»
qəzetinin 1908-ci il 16 sentyabr tarixli 53-cü nömrəsinin
3-cü səhifəsində «Filankəs» təxəllüsü
ilə dərc edilmişdir. Məqalə burada bir
qədər ixtisarla verilir. Felyetonda göstərilmiş
rəqəmlər (məsələn, «Cəmi dünyada
bir milyard yarım nüfuz var», «İranda 10 milyon
adam var», yaxud «Bakıda 70 min müsəlman var» və
s.) o dövrün statistikasına görə verilmişdir.
Birinci hesab məsələsində Bakı quberniyasında
pulla adam öldürmək hadisələri ifşa
olunub pislənir.
2. «Təskinlik» sərlövhəli bu yazı «Tərəqqi»
qəzetinin 1908-ci il 18 sentyabr tarixli 455-ci nömrəsinin
2-ci səhifəsində «Ü» imzasilə dərc
edilmişdir.
3.Bir sıra məsələlərə həsr
edilmiş bu yazı «Tərəqqi» qəzetinin 1908-ci
il 18 sentyabr tarixli 55-ci nömrəsinin 3-cü səhifəsində
«Filankəs» təxəllüsü ilə dərc
olunmuşdur. Burada ixtisarla verilir.
4. Del mirəvəd zedəstəm, sahebdelan xodara,
Dərda ke, raze penhan xahəd şod aşkara—farsçadır,
tərcüməsi: Ürəyim əldən gedir,
ey ürəyi olanlar, allaha baxın. Dərd ondadır
ki, gizli sirlər aşkar olaçaqdır.
5. Bir-biri ilə əlaqəsi olmayan bu iki yazı
«Tərəqqi» qəzetinin 1908-ci il 21 sentyabr tarixli
57-ci nömrəsinin 4-cü səhifəsində
«Filankəs» təxəllüsü ilə dərc
edilmişdir. «Bözobed» felyetonu sultan Türkiyəsinin
çənkəsindən, Osmanlı dövlətinin
istibdadından yaxasını qurtarmış Bolqarıstanın
Türkiyə ilə münasibətlərini işıqlandırır,
«Bazar söhbəti» isə lüzumsuz, şəxssiz
söhbətləri pisləyir.
|
|
|