|
Mənsur şe'r
Üzeyir bəydi, özüdü ki var.
Əlləri qoynunda, gözləri yol çəkir...
Dünya ağırlıqda kədər
çöküb üz-gözünə.
Onu belə kədərli heç görməmişdim.
Salam verdim.
Başını qaldırıb baxdı,
indi də gözümdə Füzuli oldu.
Dünyanın dərdini,
kədərini çiyinlərinə almış
Füzuli.
Salamımı aldı, dedi:. -
Şuşaya gedəcəyəm,
haramilər yolları tutublar.
Şuşa tapdağ altına düşüb.
Oğlumu gözləyirəm, sonbeşiyimi...
Gəlib yolları açsın, həramiləri
qovsun.., -
Bilirmi burdasız? - Bülbül getdi dalısınca...
Gələcək...
Indi Üzeyir bəydi yenə mənimlə
danışan
Haçandan-haçana səsini eşitdim
yenə: -
Gecikir balam, yaman gecikir...
Bu səs dağlarda əks-səda verir:
-
Gecikir... yaman gecikir!..
Dağlar lərzəyə gəlir bu səsdən...
Lərzəyə! Səsə yuxudan ayıldım.
Sehər təzəcə açılırdi.
Ayağa qalxıb pəncərəyə
yaxınlaşdım.
Təzəcə doğan günəşin
zərrin telləri
yenicə açılan səhəri öz
rənginə boyayırdı.
Dilimə ilkin bu sözlər gəldi:
-
Şuşa dardadır,
Üzeyirin gözü yoldadır,
gəl "Koroğlu" gəl!
Əsrimizin Koroğlusu gəl!
Qülhüseyn Hüseynoğlu.
|
