İllər
bir-birini govaraq gedir,
Artır gözlərimdə çən,
Uzeyir bəy!
Aydın görünürsən fəqət
ilbəil
Mənim nəzərimdə sən, Üzeyir
bəy!
"Leyli və Məcnun"a yüz yol baxmışam,
Min dəfə baxıram yenə həvəslə,
Sən onu yazmısan, ey dərya İlham,
Hansı məhəbbətlə, hansı
nəfəslə?!
Məcnunun fəryadı, Nofəlin səsi
Ölməz musiqində nə sehrkardır?
Ey dağ Füzulinin qartal nəfəsi,
Həyatın nə gizli sirləri vardır!
O günəş parladi dörd əsr
əvvəl,
Sən günəş parladın bizim
zamanda,
Yanaşı seyr etdim hər axşam-səhər
Siz iki günəşi bir asimanda.
Taleyin hökmümü, təsadüfmü
bu? –
Qalmışam məəttəl, deyə
bilmirəm.
Sizin qüdrətiniz, sözün doğrusu,
Məni ovsunlayıb niyə, bilmirəm.
Qeyri-adi idin sən iste'dadda,
Ustad, son nəticəm, qərarım budur.
Kim desə ölməzsən hünərdə,
adda,
Dərhal dillənərə:"Düzdür,
doğrudur!"
Razıyam yatmayıb gecə sübhəcən,
Sənin musiqinin sehrində qalam.
Ülvi sənətinin heyrətində
mən
Günlərlə, aylarla xəyala dalam,
"Leyli və Məcnun"a mən hər baxanda
Gözümün önündə sən
canlanırsan.
Ölməz Füzuliylə sanki bu anda
Qoşa üfüqlərə qanadlanırsan,
O günəş parladı dörd əsr
əvvəl,
Sən günəş parladın bizim
zamanda.
Yanaşı seyr etdim hər axşam-səhər
Siz iki günəşi bir asimanda.
Davud Ordubadlı. |
